Dwars door de duisternis.

Je hebt zo in je leven periodes waarin het zwaar is.
Het kan zijn door een ziekte, een sterfgeval, geldproblemen,
het gemis van liefde of domweg dat er niets lukt.

Dan wordt het duister in je. Het kan ook letterlijk fysiek zwaar
op je drukken. Als je eenmaal in zo’n periode zit, dan is het heel
gemakkelijk om dieper en dieper in de ellende weg te zakken.
Niets lukt meer, de ene tegenslag na de andere volgt en je bent het
spoor bijster. Je weet simpelweg niet meer hoe je hieruit kunt komen.

Het ego voelt zich hier wel bij.
Ja, echt waar. Het ego wordt groter naarmate de drama’s ook groter worden.
‘Kijk mij, arme ik’, zegt het ego dan en het zwelgt in de ellende.

De echte ellende is dat je met deze energie ook de ellende juist weer
aantrekt en daarmee zit je dan in een vicieuze cirkel.
We creëren ons leven met onze gedachten en met name met onze emoties die
met die gedachten zijn verbonden.

Hoe je hier uit kunt komen: door te zien dat het ego houdt van het drama
en dan daar niet voor te kiezen.
Het is niet gemakkelijk om dwars tegen de negatieve stroom in te zwemmen,
en toch…

Ga kijken naar lachfilms, geniet en zie wat altijd is en blijft: een natuur
die ontluikt; de blaadjes die voorzichtig te voorschijn komen, vogels die
een nest bouwen. Geniet van elke zonnestraal en van een lach op het gezicht
van een kind.

Laat de ellende los en distantieer je ervan.
Kijk of je uit de tengels van de negatieve emoties kunt blijven.
Zie dat het ego drama wil en dat jij dat ego niet bent.

Ik wens je alle vrijheid en vreugde toe in welke omstandigheid je je ook
bevindt,

Warme groet,
Mahatma